Laat ik me even voorstellen: Mijn naam is Dick Hendriks, geboren in 1968 in een klein Brabants dorpje. Op mijn 20ste verhuisd naar de grote stad Tilburg waar ik TeHaTex heb gestudeerd: Tekenen, Handvaardigheid, Textiele Werkvormen. Ik heb twee grote passies; mijn werk als activiteitenbegeleider voor verstandelijk beperkten, en knutselen.

 

Wat ooit begon als eenvoudig maakplezier is uitgegroeid tot een brede, bijna onuitputtelijke drang om dingen te scheppen:  tekenen, schilderen, knippen, plakken, snijden, zagen, bouwen. In de afgelopen jaren heeft die drang zich steeds meer gefocust op het vervaardigen van architectonische miniaturen - kleine werelden waarin fantasie, ambacht en verbeelding samenkomen.

​

Werken in miniatuur geeft me de vrijheid een wereld te scheppen die slechts in gedachten bestaat, een werkelijkheid die zich ontvouwt zoals zij zou kúnnen zijn. Miniaturen roepen een gevoel van verwondering of ontzag op. Je stapt uit de werkelijkheid en in een nieuwe wereld. Het maakt de kijker een voyeur, met toestemming om door ramen en achter deuren te gluren waar dat normaal niet kan. Ik werk niet op schaal maar op gevoel. Ik probeer het wezenlijke van een plaats of gebouw te vangen en gebruik hiervoor vaak verschillende schalen door elkaar voor een zo krachtig mogelijk effect. Om een illusie van bewoonbaarheid te creëren zijn de afmetingen van ramen, deuren en meubilair op elkaar afgestemd. Dit nodigt de kijker uit tot een persoonlijke intieme relatie met het object; een ontmoeting van nabijheid én afstand. Want hoe dichtbij je ook komt, de wereld in het klein blijft altijd onbetreedbaar - een echo van iets dat zowel werkelijk als onwerkelijk is. 

​

Inspiratie voor de torens en 3D schilderijen haal ik uit Middeleeuwse stadjes zoals Rothenburg met hun opeengepakte huizen en smalle straatjes, en mythische architectuur zoals de Hangende Tuinen van Babylon en de Toren van Babel. Ook de Fantasy boeken die ik graag lees dragen hieraan bij, zo ontstond  The White Tower, de gelijknamige centrale zetel van de Aes Sedai, een Orde van machtige tovenaressen uit Robert Jordan's Rad Des Tijds. Een soort van Middeleeuwse wolkenkrabbers omringd met een sfeer van magie en mysterie. De rotsgraven in het Turkse Myra leidden tot de ontwikkeling van de zogenoemde  "wandsteden", driedimensionale schilderijen die verwijzen naar historische stadslandschappen en architectonische complexiteit. Deze werken bevinden zich op het snijvlak van sculptuur, schilderkunst en verbeeldingsarchitectuur, en nodigen de kijker uit tot een beschouwende waarneming van ruimte, schaal en verhaal.

​​

​

​

Ik werk ook in opdracht. Heeft u een favoriete stad of dorp (uw eigen woonplaats wellicht) en wilt u die vereeuwigd zien in een sculpturaal schilderij? Neem dan contact op via het Contactformulier om de mogelijkheden en details te bespreken.

​

 

​

​

​

​

​